JAN DZIERŻON - najwybitniejszy syn ziemi śląskiej; ur.16.01.1811 r. we wsi Łowkowice, gmina Kluczbork; w 1833 r. ukończył wydział teologii na uniwersytecie we Wrocławiu, poza tym uczęszczał na wykłady matematyki, astronomii i historii; jako wikary w podopolskich Siołkowicach uruchomił ul obserwacyjny, gdzie po raz pierwszy uchwycił fakt dzieworództwa (partenogenezy - czyli rozwoju normalnego zarodka z niezapłodnionego jaja) u pszczół; udowodnił, że unasieniona matka pszczela składa dwa rodzaje jaj: z niezapłodnionych powstają partenogenetycznie trutnie, z zapłodnionych - robotnice lub matki; ta udowodniona słuszność przyniosła Dzierżonowi światową sławę jako uczonemu-teoretykowi, jak również jako praktykowi-reformatorowi, który zrewolucjonizował hodowlę pszczół, czyniąc z niej gałąĽ gospodarki wiejskiej; do najważniejszych dzieł naukowych Dzierżona należą: "Rationelle Bienenzucht" oraz "Der Zwillingstock", wiele z jego dzieł przetłumaczonych było na inne języki europejskie, w języku polskim ukazały się : "Nowe udoskonalone pszczelnictwo", "Dodatek do teorii i praktyki nowego pszczelorza"; w uznaniu odkryć naukowych uniwersytet w Monachium nadał Dzierżonowi doktorat honoris causa (1872), a wiele rządów europejskich wysokie ordery i odznaczenia, otrzymał m.in. honorowe członkostwo towarzystw rolniczych w Krakowie i Lwowie; prace Dzierżona wywołały gwałtowne spory naukowe przez przeszło 50 lat; nadał pszczelarstwu nowy impuls, wprowadzając nowy typ ula pszczelego - ul skrzynkowy (ze snozami), który różnił się od wcześniejszych tym, że drewniane listewki można było wyjąć nie niszcząc pszczół, ponieważ plastry odcinało się jak w dzisiejszych ulach ramkowych; pod koniec swojego życia wrócił do rodzinnych Łowkowic, gdzie "pszczelarzył" aż do śmierci - 26.10.1906r. W uznaniu jego zasług po wojnie utworzono w Kluczborku w gmachu przy dawnej bramie zamkowej Muzeum im. ks.dr Jana Dzierżona, poświęcone głównie historii pszczelarstwa na Śląsku w okresie od X do XX wieku; dzięki ofiarności braci pszczelarskiej z całej Polski, działaczy PZP z województwa i Kluczborka odbyło się w dniu 20.09.1981 r. odsłonięcie i poświęcenie pomnika Dzierżona; w Łowkowicach, zwanych również w dawnych czasach Bienendorf - pszczela wieś, znajduje się grób tego wybitnego syna ziemi śląskiej; w miejscu, gdzie znajdował się dom Jana Dzierżona znajduje się Dom Ludowy (od 2 lat) poświęcony jego pamięci, również w tej wsi znajduje się szkoła nazwana jego imieniem; w pobliżu wsi Maciejów znajduje się Skansen Dzierżonowski przy Stacji Unasienniania Pszczół, gdzie można podziwiać różne ule figuralne.

JAN z KLUCZBORKA (Johannes Heldebrand de Cruczeburg,ur.ok. 1360 r.) - jeden z wybitniejszych kluczborczan; od 1380 r. był profesorem w Pradze ( wg Ľródeł polskich w tymże roku uzyskał tytuł magistra, zaś jego brat był tam profesorem), w 1402 r. powołany został przez Kolegium uczelniane na dziekana wydziału nauk wyzwolonych; w1404 r. przeniósł się z Pragi do Krakowa, gdzie podjął studia na wydziale teologicznym - był jednym z pierwszych doktorów promowanych na uczelni krakowskiej; był dziekanem wydziału filozofii i teologii w Krakowie; po zwycięstwie Jagiełły pod Grunwaldem w 1410 roku, napiętnował nadużycia Krzyżaków w słynnym kazaniu podczas nabożeństwa dziękczynnego, ukazał również niekorzystne nastroje w społeczeństwie polskim, w którym nie było jednolitego poglądu na sprawę krzyżacką; jego rękopisy, znajdujące się w Bibliotece Jagiellońskiej, wyrażają głęboką troskę o losy Ojczyzny, część jego rękopisów znajduje się również w zbiorach archiwalnych we Wrocławiu; położył olbrzymie zasługi w podniesieniu poziomu nauki polskiej; wniósł do kultury umysłowej Śląska i ziemi kluczborskiej cenne wartości duchowe i oświeceniowe, podejmując prace nad reorganizacją szkolnictwa w Kluczborku; ufundował stypendium dla biednych, ale zdolnych studentów z Kluczborka, którzy kształcili się w Krakowie - dzięki czemu w XV wieku aż 25 studentów z Kluczborka było immatrykulowanych; w dowód wdzięczności wielkiemu synowi miasta w 1964 społeczeństwo ufundowało tablicę pamiątkową na Ratuszu w Kluczborku.

ADAM GDACJUSZ (1610-1688) - najwybitniejszy prozaik śląski w XVII wieku; pastor ewangelicki w Kluczborku; był nazywany Śląskim Rejem (lub płomiennym kaznodzieją z Kruciburka), był autorem licznych kazań i rozważań moralnych, w których oskarżał szlachtę, piętnował jej tryb życia, pychę, pijaństwo, zamiłowanie do zbytku, nieludzki stosunek do poddanych chłopów; był autorem pierwszego drukowanego zbioru kazań śląskich i pierwszej postylli polskiej, określanej "Gdacjuszką".

GUSTAV FREYTAG (13.07.1816-30.04.1895) - najwybitniejszy poeta Kluczborka; był doktorem filologii, docentem (privatdozent) niemieckiej literatury, historykiem kultury, politykiem, dziennikarzem, pisarzem, członkiem niemieckiej Komisji przyznawania Nagrody Schillera (Schillerpreis), reporterem wojennym z Bitwy pod Sedanem (1867); ponieważ był romantykiem, jego poezje tchnęły kwiecistą fantazją; wśród jego prac można wyróżnić "Soll und Haben" (apologia pruskiego kapitalizmu, zawierająca akcenty antypolskie i antysemickie), "Ingo und Ingraban", "Die Ahnen", "Bilder aus der deutschen Vergangenheit"; pisał o jego twórczości m.in. Theodor Fontane; jego biografem był Friedrich Seiler; miał swój pomnik - postawiony w 1934, zniszczony w 1945; w 1940 otwarto Muzeum Gustava Freytaga.

BOGUSŁAW JARKLOWSKI (ur.1868) - był najbardziej znanym kluczborskim malarzem-portecistą; malował głównie obiekty, m.in. obrazy kluczborskich kościołów, kluczborski rynek i 12 Apostołów - w oparciu o stare ryciny ;znany również jako twórca portretów pastorów; jego oryginalne obrazy można podziwiać w kluczborskim Muzeum.